ЛСД, шулай уҡ лизергин кислотаһы диэтиламиды булараҡ билдәле һәм ябай һөйләү телендә кислота тип атала, ҡеүәтле психоделик препарат булып тора. Типик эффекттар көсәйтелгән сенсорлы ҡабул итеүҙе, фекерҙәрҙе һәм хис-тойғоларҙы үҙ эсенә ала. Доза етерлек юғары булғанда, был эффекттар тәү сиратта менталь, тамашасы һәм ишетеү галлюцинациялары менән сағыла. Башҡа типик физик эффекттар күҙ күреме киңәйеүен, тән температураһының күтәрелеүен һәм ҡан баҫымының күтәрелеүен үҙ эсенә ала. ЛСД шулай уҡ ул тыуҙырған мистик кисерештәр менән билдәле, һәм ғәҙәти булмаған, енәйәт ҡулланыу потенциалы түбән булған наркотик тип һанала. Был "суперйондоҙ" һәм галлюциногендар араһында иң билдәле матдә – һис шикһеҙ, уларҙың иң ҡеүәтлеһе һәм ҡасан да булһа табылған иң ҡеүәтле психоактив матдәләрҙең береһе.
ЛСД беренсе тапҡыр 1938 йылда швейцария химигы Альберт Хофман тарафынан лизергин кислотаһынан иген бәшмәге ҡулланып яңы аналептик эшләргә тырышып синтезлана. Хофманн уның аяныслы эффектын аңһыҙ рәүештә тире аша күп һеңдергәндән һуң таба. ҺУҢЫНАН ЛСД 1950-се һәм 1960-сы йылдар башында, сандоз уны тикшеренеүселәргә тауар ҡулланыу табырға тырышып таратҡандан һуң, психиатрияла айырыуса ҡыҙыҡһыныу уята.
ЛСД ҡулланылған Психотерапия 1950-се һәм 1960-сы йылдарҙа алкоголизм кеүек хәлдәрҙе дауалауҙа вәғәҙә ителгән психиатрҙар тарафынан ҡулланыла. ЛСД һәм башҡа психоделиктар һуңынан контркультура хәрәкәте синонимына әйләнә, БЫЛ ЛСД-ның америка администрацияһына янау тип ҡаралыуына һәм Артабан Ул I исемлегенә индерелеүенә килтерәматдә 1968 йылда.
